14 Şubat / B9 003

14 Şubatın 6 saat 47 dakikası geçmiş. Ben gün doğarken grup gündoğarken dinliyorum. Sanıyorum hiç sevgilim olmadı 14 şubatlarda. Kötü yazgı falan demeyeceğim, ama rastgelmedi işte diycem. Hayatımda hiç bu kadar boş bir yedi saat geçirmiş olmayabilirim, bu bugüne özel bir his işte. içinden şarkı geçen tramvayı bilir misiniz? onu izliyorum hümeyra ve grup gündoğarken'den, yazdığına göre. İnternet'in haddi hesabı yok be gülüm.

Titreyip kendine döner Almanya
Kitapları yakıyorlar meydanlarda

Bu kadar hiç uçamayacağım şu an. Bi an yazının devamında sıkılacağını düşünecek bunu okuyan. Ben önceden gülmüş olacağım. Kimse bilemez bunun olup olamayacağını.

Bu sabah yağmur var istanbulda. Hep dinlese herkes bu şarkıyı. Kafayı kırsa millet, vapurlardan inmeseler falan. Her yer inlese bu müzikle. Ne dersiniz? Hoş olmaz mı?

Ama bu sabah ağlamadım ben. Şarkı değiştirelim. Hatta hareketli bi şeyler olsa felan. Ama ben yarasa oldum bile. Şu an güneş yarı yarıya doğdu. Zerre enerjim kalmadı. Daha ne kadar sandalyede oturabilirim bilmiyorum, sırtımı çıkarıp uyumam gerekicek.

Ama hiç bi şarkı açamadım ben. Neden?

Açtım.

Bu şarkıdan da bahsediceğimi sanmayın. Bıraktım. Burdan sonra şarkı falan yok. Kapattık tükkanı. Naş.

Naş'tan sonra şu satırı yazmaya başlayana kadarki süre içinde gülerek, göbek atarak, oda spreyi sıktım. Etraf yine o kokudan oldu. Kafayı kırıp sarısına ekmek banmalı artık.

Sigaram kalmadı. Etraf oda spreyinden sonra nispeten daha iç açıcı koktu. Karga sesleri vardı bi önceki cümleyi yazarken, şimdi uçak sesleri var.

Lise'den özel ve güzel bir arkadaşım yıllık yazısı istedi benden. Yazıverdim hemen, zorlanmadım. Yapılabiliyormuş demek ki. 'Olé.

Güneş bütün haşmetini ben göremeden kazanıp yitirecek ben uyandığım zaman..

bir ötüş olarak,
bay bay